Dolunay Geceleri (1. Sezon)

Merhaba sevgili Vampirizm üyeleri sizinle bu başlıkta "Dolunay Geceleri" adlı eserimi paylaşmak istiyorum umarım beğenirsiniz yorumalrınıza göre devamını yazmayı planlıyorum...


1. Bölüm: Büyük Zafer

"Anne hayır bu olamaz sen!.." "Herzamandkinden daha çok korkuyordum gecenin yarısında elinde bir bıçakla size doğru yürüyen bir kadın olsaydı tahmin ediyorum ki sizde benimle aynı durumda olurdunuz. Neler olduğunu anlamamıştım herzmanki gibi gece yarısına kadar bilgisayarımın başında yeni tanıştığım yada tanışacağım kız arkadaşlarıma vakit geçirmeyi planlıyordum, odama girdiğimde yorgun argın peşimde dolaşan kızların kasvetinden kurtulamk için bir parça soluk almaya hasret bir çocuktum... Ah söylemeryi unutmuşum ben Mark, tahmin ettiğiniz gibi birçok yakışıklı gibi bedne kızların istilasına maruz kalmış birilerindenim... Hımm herneyse konuya dönmem gerekiyor sanırım. Odam oldukça dağınıktı üstümü değiştirmek için dolabımı açtım ve kırmızı bir t-shirt ile siyah bir pantolondu sanırım işte aldım ve üzerimi giymek için gömleğimin düğmelerini çözmeye başladım..." Profesör Laurent oldukça sabırsız görünüyordu bu anlattıkalrım sanki basit ayrıntılarmışcasına bana bakıp yeter dermiş gibi başını salladı ardından elinde tuttuğu boş bir deftere birlşeyler karaladı ve bana dönüp "Bay Mark. Olayı bukadar ayrıntılı anlatamanıza gerek yok sadece o anda neler hissettiğinizi yada ruh sağlığınızın ne durumda olduğu öğrenmeye çalışıyorum gömleğinizi nasıl iliklediğiniz yada ne giydiğiniz beni ilgilendirmiyor... Lütfen bana söylermisiniz olay gerçekleşmeden önce bir takım kafa dağıtıcı bir madde kullandınızmı?" Sinirlerim gerilmişti ne diyordu bu adam benim bir keş olduğu mu falanmı düşünüyordu? Aptal bunak!... Kendimi kısa süre içerisinde toparladım ve eski rahatlığımla konuşmaya devam ettim "Oh Bay Laurent sanırım benim o sırada sarhoş olduğumu falan ima ediyorsunuz bildiğim kadarıyla hayır o an hiçbir maddeye bağımlı biri değildim" Kendimden sonderece emin konuşuyordum kafamdaki düşünceleri farketmesi imkansızdı hernekadar dünyadaki en ünlü pisikiyatris olsada... Bay Laurent oldukça sabırsız ve ciddi bir insandı hafif göbeği ve bembeyaz saçlarının ardındaki o ciddi kişilik insanı şaşırtan cinstendi sıkılmış görünüyordu onu sonunda köşeye sıkıştırmıştım tıpkı diğer dedektifler gibi oda benim bir deli olduğuma inanmak zorunda kalmıştı sanki... Gergin bir biçimde elindeki not defterini karaladı ve yüzüme sahte bir gülümseme attı "Gidebilrisiniz bay Mark" dedi sakin olmaya çalışıyordu fakat sinirli olduğu her halidnen belliydi yaklaşık 4 saattir karşımda oturmuş benim ağzımdan birşeyler çalmak için kendini paralıyordu ben ise yorulmak nedir bilmeyen biriydim 400 senelik zihnim bu konuda bana herşeyi öğretmişti kismenin beni alt edemeyeceğini düşünüyordum akşam gerçekleşecek mahkemede 41 kişinin katili olarak yargılanacağımı biliyor olsamda rahattım çünkü hrzmanki gibi yine kurtulacaktım onların elinden...

Saatler öylesine hızlı geçiyordu ki kendimi çabucak mahkeme salonunda bulmuştum. Yargıcın beni gördüğünde verdiği olamaz! gibisinden tepki beni sevindirmişti. Kısa süre ieçrisinde basın ve diğer birçok izleyici salonu tamamen doldurmuştu. Ne sansasyonel ama! Ünkü katil bu kez yargının pençesinden kurtulabilecekmi acaba? Tam manşetlik olmaya hazır bir haberdi bu. Ünlü biriydim bu güzeldi sokaktaki herkesin dikkatini çeken yakışıklı ve ünlü bir katildim. Kendimi övmeyi herzman sevmişimdir çünkü bu bana git gide güç katıyor.... Birkaç dakika hazırlıktan sonra mahkeme resmen başladı. Ortalıkta avukatlar sanıklar konuşurken hiçbirini dinlemeden savcıları süzüyordum biri oldukça şapşal görünümlüydü diğeri ise zeki görünümölü fakat cılız ve çirkin bir bayandı bunalrı alt edebileceğim konusunda kendime son derecede güveniyordum avukata bile gerek duymamıştım zaten bir hukuk öğrencisiydim...

Uzun süren konuşmalardan sonra yargıç ve diğer üyeler bana döndüler sanırım kaçırdığım bir nokta olmuştu diğerlerine anlamsızca baktım ve gülümsedim "Bi sorun mu var?" dedim ukalaca... Mahkeme üyeleri benim bu tutarsız tavrıma şaşmışlardı, ömür boyu hapis cezası ile yargılanan biri için fazla rahattım. Anlamsız gözlerle yargıça baktım, yargıç, şişman ve suratsız bir kadındı sinirlice sorusunu tekrar etti "Suç işlediğinizi itiraf ediyormusunuz Bay Mark?". Bu soruyu neden soruyordu şimdi hangi suçlu pişman olmamak kaydıyla Ben suçluyum! derdi ki? Gülümsedim ve konuşmak için boğazımı temizledim "Yasal olarak 17 yaşında ve henüz Reşit olmamış biriyim bu sözde cezamı %25 hafifletir öyle değil mi? Hmm herneyse hayır ben bir suç işlemedim en azıdnan öyle düşünüyorum bilirsiniz herzman öyler düşünürüm..." dedim oldukça rahattım akrşımdakileri son derece sinir edici bir ses tonu ve rahatlıkla konuşuyordum... Yargıç yüzüme kısa süre baktıktan sonra savcılara döndü ve konuşmaları için hak verdi. Bayan oaln savcı gözüne takmış olduğu 70'li yıllardan kalma gözlüğünü çıkardı ve cebine koydu ardından konuşmaya başladı "Sayın yargıç sanığın 41 kişinin ölümünden sorumlu olduğu kesin olmamakla birlikte sanık Mark Loren'nin dışında hiçbir şüpheli olmadığı kesinleşmiştir buda zaten suçlunun kim olabileceğini kanıtlar nitelikte" Sinirlerim bozulmuştu bu akdın beni fazlasıyla hafife alıyordu bir show yapmanın zamanı gelmişti gibi kravatımı düzelttim ve söz istemek için elimi kaldırdım. Yargıç başını onaylarcasına salladı ardından ayağa kalktım ve konuşmak için tekrar boğazımı temizledim "Sayın yargıç size benimle birlikte şüpheli bulunabilecek 1 kişi söyleyebilirim Janet Lost! Eğer açıklayacak olursam 1. kurbanın oturduğu apartmanın hemen karşısında oturan Janet Lost'un kurban Micheal Morgan ile ilişkisi bulunmakta biliyoruzki Bayan Micheal'ın aynı zamanda banka hesaplarının yöneticisi konumunda bulunan Janet Lost şuanda aramızda bir tanık olarak bulunmakta şimdi merak ediyorumda bu bilgiye yüksek emniyet teşkilatı nasıl olurda ulaşamaz acaba?" Mahkeme salonunu sessizlik kaplamıştı tanık koltuklarından birinde Oturan Janet Lost ve eşi John Lost birbirlerine sinirli gözlerle bakıyorlardı üstelik kurbanımın eşi bay Kiran ise karısının ölümünün ardından bu denli bir şoku kaldıracak gibi gözükmüyordu... Yargıcın akfası karışmıştı, savcılar ise ne diyecekelrini bilemiyorlardı.. Yargıç kısa süre yanındakilerle konuştuktan sonra "Kanıtınız varmı bay Mark?" dedi sakince. Yanımdan ayırmadığım çantamın kilidini açtım ve kapağını hafifçe kaldırdım içerisinden çıakrdığım fotoğraf ve dosyaları yargıca uzattım ve sinsice gülümsedim "İşte dosyalardaki yazılanların hepsi banka hesaplarının Janet tarafından kullanıldığının göstergesi ayrıca çekilmiş fotoğraflarda Micheal Morgan ile Janet Lost'un Hide Park'taki birkaç yakın pozu... Sanırım yeterli öyle değilmi hakkımda hiçbir kanıt yokken Janet Lost'un bu derece şüpheli tavırlar sergilemesi benim serbest kalmama yetmezmi?" Salon büyük bir sessizliğe bürünmüştü basın mensupları son derece şaşkın bir şekilde beni izliyorlardı o sırada iki karı kocanın kavgası dikkatimi çekmişti Janet Lost ile eşi çoktan istediğim konuma gelmişlerdi bile belkide bundan sonraki ziyafetim onlar üzerine olacaktı bugün buradan çıktıktan sorna en çok istediğim şey olan golf oynamaya gideceğim diye planlamıştım ama değişecebilirdi... Yargıç dosyalara uzun süre göz gezdirdikten sonra hemen karar için hazırlandı gelmiş geçmiş en kısa cinayet mahkemelerinden biri olmuştu sanırım yargıcın yüzündeki şaşkınlık ilginçti "Sanık Mark Loren'nin hakkındaki kanıt ve delillerin çürütülmesiyle birlikte yeni bir şüpheli ve yeni kanıtların bulunmasından dolayı Sanık Mark Loren tutuksuz yargılanmak üzere serbest bırakılırken şüpheli Janet Morgan birdahaki duruşma tarihine kadar tutuklu olarak yargılanacaktır!" karar tahmin ettiğimden erken çıkmıştı 38. kez bu mahkemeden kurtulmuştum dünyada ün yapmış ünlü bir avcıydım ben bir insan avcısı...

Harika olmuş devamını bekliyorum Zero amma da havalı bir kahramanımız var kendine ne kadar çok güveniyor öyle=)

Eee yaratıcısına bak kahramanını al demişler XD

Harika olmuş bayıldım..Devamını merakla bekliyorum^^

Devam , devam , devaamm... ^^

Çok yakında devam edicem beğenmenize sevdinim =)

Bekliyorzz ve de teşekkrüler.. ^^

çok güzel sen kesin yazar ol:)

2. Bölüm: Av Olmak

Kendimi bir an olsun mahkemenin kasvetli ve yasa kokan salonundan alıkoyup birlkaç saniyeliğine bugün neler yapacağımı planlamaya çalıştım ancak başarılı olamadım... Neden sanki bu aptal yargı vardı ki? Düşünmeme engel olan daktilo sesleri arasından kurtulmam birkaç dakikamı almıştı. Adliyenin büyük kapısından geçerken az ilerde duran Shanton'a ve benim pahalı küçük limuzinime bakıp gülümsedim.... Shanton'mu ah doğru ya onu tanımıyorsunuz sırrımı bilen tek kişi, o bir avcı fakat benim hizmetkarım ve suç ortağım. Nekadarda otantik bir durum öyle değil mi?...

Eskimiş beton merdivenlerden düşmeden inmeye çalışıyordum birkaç adım ilerde duran limuzinime binebilmek için can atıyordum sanki ilk defa biniyormuşcasına... Shanton oldukça yakınıma gelerek gülümdedi "Bay Mark tebrik ederim efendim buyrun" herzamanki gibi blöf yapıyordu oysaki beni öldürebilmek için nelerini vermezdi ki tam 50 senedir bunu kollayan o narin elleri beni oyuna getirmeye çalışıyordu.. Shanton'a imali bir gülümseme attıktan sonra limuzinimin açtığı kapısından bir insanın oluşturamayacağı bir düzenle süzüldüm....

Deri kaplama koltuklarım oldukça sıkıcı bir görünüm katmıştı 60'lı yıllardan kalma modasıyla iğrenç ve demode bir limuzin! Ne yapayım ki içini değiştirmek için nekadar uğraşsamda gönlüm el vermemişti, manevi babamı öldürmemin tek sebebi olan bu külüstür limuzin şimdi bana pişmanlıktan başka bir duygu yaşatmıyordu ve ben bunu seviyordum... Shanton aynadan beni izlerken bir yandan da herzaman olduğu gibi birkaç dakikalığına söyleyecekelrini toparlıyordu. Aynada kısa süre göz göze bakıştıktan sonra hızlıca lafa girdi "Efendim saat 21.35'te İngiliz iş adamı bay Liston Karin ile görüşmeniz var. Saat 22.55'te İsveç Kralı Carl Gustav'ın verdii resepsiyona davetiniz var ve son olarak saat 24.00'da malikanenizde vereceğiniz bayram şenliği var. Eğer iptal etmek istediğiniz olursa lütfen 4 dakika içeriisnde haber verin!" sözleri ağzından bir çırpıda mükemmel bir güzellikte çıkmıştı işte bunu seviyordum "Mükemmel Düzgünlük" hayatımın anlamı olan bir kelimeydi mükemmel olmak benim için bir yaşam felsefesiydi adeta... Konuşmasını bitirir bitirmez lafa daldım "Oww Shan bugün oldukça yoğunum demek! Carl Gustav ile olan saçma resepsiyonu listeden sil ve o para koparmaya çalışan basit iş adamınıda vereceğim şenlik için sabırsızlanıyorum..." gözlerimde bir ışıltı oluştuğunu farkedebiliyordum çünkü mutluydum... Derhal cebimden çıkardığın telefonu elime aldım ve aklımda ezberlerdiğim 17.839 numaradan birini aramak için rakamları tuşlamaya başladım... Gong Gonggg şu lanet olası ses küçükken o sesi yaratanı yok etmek için and içmiştim neyseki elimden kaçtı ne macera ama... "Heyy Mayhem! seni ne için aradığımı tahmin edebiliyorsun sanırım ha?" yüzümde sıkıcı bir gülümeme vardı Mayhem ve o düşünceli konuşmaları... Neyseki onu öldürmek için henüz zaman vardı o yüzden kızgınlığım birşey ifade etmezdi. O telefonda boş boş konuşum neden çağırdığımı tahmin etmeye çalışırken bende bir yandan bu geceki ölüm listemi düzenliyordum sıradaki isim oldukça mükemmeldi onun için sansasyonel bir son hazırlamıştım ne romantik ama....

güzel